Multisensory integration and cross-modal learning in synaesthesia: A unifying model

تحقیقات اخیر در مورد سینوزیتی نقش یادگیری را برجسته کرده است، با این حال سیناستزی به وضوح یک وضعیت ژنتیکی است. در اینجا ما خواهیم پرسید که چگونه می توان این ایده را نشان داد که بیومسئزایی منعکس کننده های ذاتی، تفاوت های ژنتیکی با مدل هایی است که نشان می دهد از طریق یادگیری هدایت می شود. تعدادی از خطوط شواهد نشان می دهد که سینوشه به فرآیندهای ادغام چندین سناریوی که در همه افراد رایج است، تکیه می کند یا حداقل با آن تعامل دارد. این شامل فعال سازی چندزمانه ای است که در مناطق اولیه مغز و همچنین بازخورد از ارتباطات طولانی تر متقابل مودال در حافظه ایجاد می شود. این فرایندهای شناختی می توانند به طور مستقل در تعامل با پدیده شناسی تجربه ی سیناستیک، و همچنین تفاوت های فردی در انواع خاصی از سینما بیفزایند. چارچوب نظری ارائه شده در اینجا با هر دو تفاوت ذاتی سازگار است، به عنوان ریشه ای اساسی شرایط مطالعه، و با اثرات تجربی و معنایی بر روی فنوتیپ احتمالی ظهور می کند. به طور خاص، آن را پیشنهاد می کند که ادراکات ژنتیک داخلی تولید شده به همان شیوه با سایر اطلاعات حسی رفتار می شود، به عنوان مغز یادگیری ویژگی های چند منظوره از اشیاء و ایجاد ارتباطات متقابل، که در مفهوم جسم ادغام می شوند.