An axiomatization of plays in repeated games

فرض کنید که در بازی های تکراری، بازیکنان در نهایت در یک الگوی نمایه های عمل دخیل هستند، که ما آن را یک کنوانسیون می نامیم. آیا برخی از قراردادها به نظر دیگر قابل اعتماد تر از دیگران است؟ ما بر اساس اصول پایداری و سادگی کارآیی، به طور خلاقانه پاسخ می دهیم. راه حل اصلی می گوید که کنوانسیون ها باید یک تکرار ثابت یک تعادل استاتیک نها را داشته باشند یا از بین بروند که بازیکنان بین دو پروفایل پارتو بدون تغییر (که هر کدام یک تغییر را اعمال می کنند) را تغییر می دهند. در برخی بازی های تکراری این چندگانگی نتایج را کاهش می دهد و حتی منجر به منحصر به فرد بودن می شود. این مقاله همچنین شواهد تجربی را ارائه می دهد که از یافته های ما پشتیبانی می کند.