Volunteering under population uncertainty

شواهد فراوانی وجود دارد که تعداد بازیکنان می تواند تاثیر مهمی بر همکاری و هماهنگی افراد مبتلا به معضلات اجتماعی داشته باشد. با استثناهایی بسیار کم، ادبیات مربوط به همکاری، دانش عمومی درباره ی بازیکنانی است که تعداد بازیکنان در یک موقعیت خاص درگیر است. در این مقاله، ما استدلال می کنیم که این فرض بیش از حد محدود کننده است، و حتی در مسائل همکاری واقعی در دنیای واقعی. ما از لحاظ تئوری و تجربی نشان می دهیم عدم اطمینان در مورد تعداد بازیکنان در یک معضل داوطلب، همکاری در مقایسه با یک وضعیت با تعدادی از بازیکنان را افزایش می دهد. ما مکانیسم های رفتاری بیشتری را تقویت می کنیم و اثرات آن را کاهش می دهیم.