Social networks and interactions in cities

ما بررسی می کنیم که چگونه گزینه های متقابل به ارتباط بین فاصله اجتماعی و فیزیکی بستگی دارد و نشان می دهد که عوامل مؤثرتر در شبکه اجتماعی، یا نزدیک به مرکز جغرافیایی تعامل قرار دارند، سطوح بالاتری از تعاملات در تعادل را انتخاب می کنند. در نتیجه، سطح تعامل در اقتصاد به طور کلی با تراکم لینک ها در شبکه اجتماعی افزایش می یابد و با درجه ای که عوامل در فضای فیزیکی خوشه بندی می شوند. هنگامی که نمایندگان می توانند مکان های جغرافیایی را انتخاب کنند، تمایل به کسانی که بیشتر در شبکه اجتماعی متمرکز هستند، نزدیکتر به مرکز تعامل قرار می گیرند، که منجر به شکل جدایی جغرافیایی درونی بر اساس فاصله اجتماعی می شود. ما همچنین نشان می دهیم که تعادل بازار به علت اثرات جانبی اجتماعی مطلوب نیست. ما ارزش یارانه را برای تعاملات تعیین می کنیم که می تواند بهترین تخصیص را به عنوان یک تعادل حفظ کند. در نهایت، ما مدل خود را از لحاظ شبکه های بازار کار تفسیر می کنیم و نشان می دهد که فقدان تماس های شغلی خوب در اینجا یک نتیجه ساختاری از انزوای اجتماعی محله های درون شهر است.