Systemic risk, international regulation, and the limits of coordination

این مقاله انگیزه های تنظیم کننده های ملی را برای هماهنگی الزامات کفایت سرمایه در حضور ریسک سیستماتیک در بازارهای مالی جهانی بررسی می کند. در یک مدل دو کشور، فروش فروش دارایی های مرتبط با بانک ها باعث ایجاد خطر سیستماتیک در بازارهای مالی ملی می شود. هماهنگی عدم وجود، تنظیم کننده های ملی مقادیر کم و ضعیف مقررات کلان اقتصادی را انتخاب می کنند. به این ترتیب، کشورهای متقارن همواره از رها کردن اقتدار خود به یک رگولاتور مرکزی که مقررات یکسان را در بین کشورها ایجاد می کنند، سود می برد. من همچنین موارد جداگانه کشورهای نامتقارن را در نظر می گیرم: در حالی که محدودیت هماهنگی وجود دارد، زمانی که کشورها به اندازه ای یکپارچه نامتقارن هستند، وجود عدم تقارن در ابعاد مختلف ممکن است این محدودیت را تحمل کند یا حتی آن را از بین ببرد.