Regulation versus taxation

ما در مورد اینکه کدام ابزار سیاستی و در چه سطحی اکثریت را انتخاب می کنیم، به منظور کاهش فعالیت ها با منافع منفی، مطالعه می کنیم. ما سه ابزار را در نظر می گیریم: یک قاعده، که محدودیتی را برای فعالیت ایجاد می کند که منعکس کننده آن است، سهمیه ای که باعث کاهش تناسب فعالیت می شود و مالیات متناسب با آن است. برای تمام ابزارها اکثریت سطوح را انتخاب می کنند که بیش از حد محدود است، زمانی که فعالیت عمدتا توسط یک بخش کوچکی از جمعیت انجام می شود و زمانی که هزینه های کاهش فعالیت یا پرداخت مالیات به اندازه کافی محدب باشد. همچنین اکثریت ممکن است یک ابزار متفاوت را نسبت به برنامه ریز اجتماعی انتخاب کنند؛ به عنوان مثال یک قانون زمانی که برنامه ریزان اجتماعی مالیات را انتخاب کنند.