Comparing micro-evidence on rent sharing from two different econometric models

میزان که کارفرمایان با کارکنان خود اجاره ها را به اشتراک می گذارند، معمولا با ارزیابی واکنش پرداخت دستمزد کارکنان به توانایی های شرکت ها، پرداخت می شود. در این مقاله برآوردهای به اشتراک گذاری اجاره با استفاده از چنین رگرسیون تعیین حقوق و دستمزد با تخمین ها بر اساس رگرسیون بهره وری که بر اساس داده های ورودی و خروجی استاندارد استاندارد شرکت متکی است، مقایسه می شود. با استفاده از نمونه ای از داده های پانل کارآمد پانل برای تولید فرانسوی، متوجه می شویم که توزیع های مربوط به تخمین های اجاره بهائی همبسته و کمی همپوشانی دارند، اما به طور متوسط ​​به طور قابل توجهی متفاوتند. بطور دقیق، اگر ما تنها بر اطلاعات سطح شرکت تکیه کنیم، تخمین تقسیم میانگین اجاره حدود 30.30 برای رگرسیون بهره وری و 0.17 برای رگرسیون تعیین دستمزدها به دست می آید. هنگامی که ما همچنین از اطلاعات سطح کارکنان برای کنترل توانایی کارکنان غیرمجاز در مدل تعیین دستمزد استفاده می کنیم، به عنوان انتظار می رود که مقدار میانگین پایین تر از 10. 10 باشد.