Modeling one-mode projection of bipartite networks by tagging vertex information

مدل های پیش بینی سنتی یک مدل کمتر از شبکه های دوجانبه اصلی آنها است. از این رو، استفاده از چنین مدل ها نمی تواند آزادانه ساختار طرح را کنترل کند. ما یک روش جدید برای مدل سازی پروژهای یک مدل دوبعدی را پیشنهاد کردیم که از طریق محدود کردن روشهای پیش بینی شده یک حالت، با رد کردن اطلاعات ریشه ای شبکه های دو طرفه در پیش بینی های یک حالت، از طریق محدودیت ها از بین می رود. ما با استفاده از روش ارائه شده در این مقاله یک مدل شبکه همکاری یک مدل طراحی کردیم. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که مدل ما با سه شبکه واقعی کاملا منطبق است و به طور قابل توجهی مدل شبکه های همکاری در دسترس را بهبود می بخشد که نشان دهنده این ایده است که روش ما ایده آل برای مدل سازی مدل های پروجکشن یکماهه گراف دو طرفه است و مدل شبکه همکاری یک حالت مکانیسم های حیاتی سه سیستم واقعی را ضبط می کند. مطالعه ما نشان می دهد که رشد اندازه، پیری فردی، همکاری تصادفی، همکاری ترجیحی، همکاری انتقالی و همکاری چند جانبه مکانیسم های مهم شبکه های همکاری هستند و عدم وجود برخی از مکانیسم های مهم، دلیل اصلی دیگر مدل های موجود است انجام نمی شود و ما نیز هستیم.