Quantitative patterns in drone wars

حملات هواپیماهای بدون سرنشین (به عنوان مثال، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین) همچنان به بحث های سیاسی و اخلاقی گرم می پردازند. در اینجا ما ماهیت کمی حملات هواپیماهای بدون سرنشین را مورد بررسی قرار می دهیم، تمرکز خود را بر میزان شدت و فرکانس آنها در مقایسه با سایر انواع سوء رفتار انسان. به جای توزیع قدرت قانون که اخیرا برای حملات شورشیان و تروریست ها یافت می شود، شدت حملات بیشتر شبیه به توزیع های غیرمعمول و غیرمستقیم است که نشان می دهد که پویایی حملات هواپیماهای بدون سرنشین فراتر از این اشکال دیگر درگیری های انسانی است. ما دریافتیم که الگو در زمان حملات سازگار است با یک طرف، تقریبا کنترل کاملی دارد، اگر نتیجه مورد نظر مهم باشد. ما نشان می دهیم که این ویژگی های نو را می توان با استفاده از یک مدل ریاضی مولد که در آن تخصیص منابع به طرف غالب از طریق یک حلقه بازخورد تنظیم شده و قابل فهم است، درک می شود.