Paradoxes of rationality in road safety policy

عقلانیت ایده آل برای سیاست ایمنی حمل و نقل است. همانطور که در اقتصاد رفاهی هنجاری توسعه یافته است، عقلانیت استفاده مؤثر از اقدامات ایمنی را براساس تجزیه و تحلیل هزینه-سود نشان می دهد که شامل تمام تاثیرات مرتبط از اقدامات است. کارایی در معنای فنی اصطلاح، یک دستورالعمل کاملا واضح و دقیق برای اولویت های سیاست را فراهم می کند. با این وجود، برخی از گزینه هایی که توسط تجزیه و تحلیل هزینه-سود هدایت می شوند، ما را به عنوان پارادوکسی یا غیرمنتظره می اندازند. پارادوکس عقلانیت به هر وضعیتی اشاره دارد که در آن انتخابات متضاد هر دو می تواند به عنوان منطقی دفاع شود. این مقاله در مورد تعدادی از گزینه هایی که ممکن است به نظر برسد، بحث می شود. اولا انتخاب بین گزینه هایی است که تأثیرات مشابهی بر ایمنی دارند، اما این تاثیرات متفاوت است. دوم، تمایل به تغییرات ترجیحات زمانی رخ می دهد که ترجیحات برای ارائه ایمنی جمع شوند. سوم، ناتوانی در اندازه گیری های معمول از تمایل به پرداخت برای بازتاب شدت ترجیحات است. چهارم نگرانی گرایش انتخاب سیاست به نفع ثروتمندان در هزینه فقیران است، زمانی که تمایل به پرداخت به کارایی نهایی پول محدود نمی شود. یک وضعیت پنجم به این واقعیت اشاره دارد که یک گزینه سیاستی که پیش از ظاهر جذاب به نظر می رسد، ممکن است یک آزمون جبران خساره پس از شکست را به دلیل عملکرد توابع وابسته به وضعیت سلامتی شکست دهد. مناقشات بالقوه بین عقلانیت فردی و جمعی با توجه به هزینه ها و مزایای برخی از اقدامات ایمنی جاده ای وجود دارد. در هنگام ایجاد یک برنامه ایمنی جاده، مجموعه ای از اقدامات ایمنی جاده ای که مزایا آنها بیشتر از هزینه ها در نظر گرفته می شود، زمانی که به عنوان اقدامات مستقل مورد توجه قرار می گیرند، می توانند در صورت تلفیق در یک برنامه شامل تمام اقدامات، مزایای کمتری نسبت به هزینه داشته باشند. در نهایت، مناقشه بالقوه بین بهره وری و اجماع مذاکره شده به عنوان مکانیسم تخصیص منابع در بخش دولتی وجود دارد. منابع پارادوکس ها و راه های اجتناب از آنها مورد بحث قرار گرفته است. برخی از پارادوکس ها را می توان اجتناب کرد، در صورتی که تغییرات در خطر با توجه به یک قیمت ثابت برای واحد ریسک، به جای آنکه براساس یک تابع تقاضای غیر خطی، ارزش گذاری شود.