Rethinking Indonesia's Informal Sector

در این مقاله، نظریه های رقابتی در مورد علل غیرمالی را در کشورهای در حال توسعه مورد بررسی قرار می دهد و از داده های جدید برای تعیین اینکه کدام نظریه بهترین استراتژی و مقیاس بخش غیررسمی اندونزی را توضیح می دهد، استفاده می کند. با استفاده از داده های نظرسنجی ملی در مورد شرکت های کوچک، کوچک و متوسط، متوجه می شویم که بسیاری از شرکت های غیر رسمی اندونزی، شرکت های بسیار کوچک و کوچک هستند که دارای کمتر از پنج کارمند هستند. این شرکت ها دستمزد کم را دارند، در مقایسه با شرکت های بزرگ نسبتا غیرمستقیم هستند، توسط افرادی که دارای تحصیلات پایین هستند، به طور عمده عرضه محصولات به بازارهای محلی را مدیریت می کنند و اخیرا تلاش برای گسترش عملیات خود را نداشته اند. از یک نظرسنجی کیفی در مورد شرکت ها، ما دریافتیم که بسیاری از شرکت های غیر رسمی، کسب و کار خود را ثبت نمی کنند، زیرا آنها تمایل ندارند از منابع مالی رسمی گسترش یا قرض بگیرند یا اینکه از مالیات اجتناب می کنند. در نهایت، ما تاثیر یکپارچه سازی اندونزی را برای برنامه ثبت نام کسب و کار، برنامه ای با مقیاس بزرگ که سعی در کاهش هزینه های ثبت نام دارد، ارزیابی می کنیم. ما هر دو را متوجه می شویم که این برنامه تاثیری بر میزان غیرمالی شرکت ها نداشته و ما همچنین دریافتیم که این احتمال را که کارکنان غیر رسمی کار می کنند کاهش نمی دهد. شواهد نشان می دهد که ترکیبی از خروج عقلانی و نظریه های اقتصاد دوگانه به بهترین نحو بیان می کند که چرا بسیاری از شرکت های اندونزی غیررسمی هستند.