Energy sprawl, land taking and distributed generation: towards a multi-layered density

انتقال از سوخت های فسیلی به منابع تجدید پذیر بسیار مطلوب است برای کاهش آلودگی هوا و بهبود بهره وری انرژی و امنیت. با این حال، بسیاری از ناظران نگران هستند که انتشار سیستم های مبتنی بر منابع تجدید پذیر ممکن است موجب گسترش انرژی، یعنی اشغال بیشتر زمین های موجود برای ساختن امکانات جدید انرژی این نوع شود. این منتقدان پیش بینی می کنند که انتقال از سیستم های سنتی سوخت فسیلی به سمت یک سیستم منبع تجدید پذیر نیز مبتنی بر نیروگاه های بزرگ و شبکه های انرژی گسترده باشد. یک رویکرد متفاوت برای کاهش خطر انفجار انرژی می تواند اتخاذ شود و این اتفاق خواهد افتاد اگر تمرکز بر روی منابع تجدید پذیر به همان اندازه که بر روی سیستم های انرژی مجازی توزیع شده بر اساس گیاهان کوچک (پانل های فتوولتائیک روی سقف ساختمان ها، میکرو توربین های بادی، و غیره) و بر روی چندین شبکه کوچک. سیاستگذاران می توانند شرکت های انرژی محلی را با: معرفی قوانین جدید توانمند، ایجاد اتاق بیشتری برای جوامع قراردادی؛ ساده کردن فرایند انطباق؛ پیشنهاد مشوق های مالی و کاهش مالیات. ما نتیجه می گیریم که انتشار نوآوری در این زمینه منجر به انبساط انرژی نمی شود، بلکه به یک سیستم انرژی جدید مشخص می شود که دارای چگالی چند لایه است: ترکیب تکنولوژی، سازمان و توسعه فیزیکی.