Dhaka, Bangladesh: unpacking challenges and reflecting on unjust transitions

مقاله ابتدا مختصری از رشد فیزیکی و تمایزات اجتماعی و فرهنگی داکا (شهر پایتخت بنگلادش) را فراهم می کند که بیش از 400 سال است که توسط اولویت آن در سلسله مراتب ملی و منطقه ای شکل گرفته است. مقاله در درجه اول به بررسی چالش هایی که داکا در حال حاضر با آن روبرو است، ارزیابی می شود. این شهر نابرابر بنگلادش است. با وجود میراث تاریخی برنامه ریزی شهری و برنامه ریزی شهری بر اساس برنامه ریزی شهری، این شهر به لحاظ زیست محیطی بدون مداخلات موثر از برنامه ریزی و اجرای سازمان ها باقی مانده است تا آن را برای فقرا مناسب تر سازد. سیاست حمل و نقل و مداخلات در برابر ریشها، پیاده روی و دوچرخه سواری متضاد است. شهر مگا هیچ حمل و نقل عمومی موثر و یا حمل و نقل عمومی ندارد. این تنها حمل و نقل آب شهری نیست. ناسازگاری از زندگی و مشاغل در حوزه زندگی روزمره خود، به طور عمده توسط ساکنان بوستی که برای آنها توزیع زمین و مالکیت زمین بسیار غیرمستقیم، مبهم و ناعادلانه است، کمک می کند. گرچه اکثریت آن، خدمات و مقررات مربوط به زیرساخت ها شامل مسکن، بهداشت، حمل و نقل و ایمنی برای آنها بسیار خطرناک بود. این شهر با «تهاجم سیستمیک» زمین خود را در اطراف رودخانه ها، دریاچه ها و دیگر آب های زیرزمینی و تالاب های «نخبگان»، شهر زندگی می کند. این بیشتر مستعد ابتلا به سیل است زیرا در حال حاضر هیچ سازش رسمی، کاهش خطرات فاجعه یا سیاست های پیشگیرانه، اقدامات و یا ابتکارات در دست نیست.