Sensemaking in sensory deprived settings: The role of non-verbal auditory cues for emergency assessment

تماس های اضطراری، موقعیت های پر اهمیت است که با شرایط بی ثبات و شرایط بحرانی مشخص می شوند. استفاده از تلفن محدودیت ادراک حساسیتی را به یک حالت شنوایی مدون محدود می سازد که باعث می شود هر دو حسزتنگی و حسادت کردن، سخت تر شود. با استفاده از مشاهدات، مصاحبه ها و اسناد سازمانی، ما نشان می دهیم که چگونه به نشانه های غیر کلامی از تماس گیرندگان و اطرافشان کمک می کند اپراتورهای اضطراری برای تشخیص تماس های دریافتی برای کمک. ما دریافتیم که اپراتورها از دو شیوه برای اولویت دادن به تماس ها استفاده می کنند: یک عمل تایید قاب و یک عمل اصلاح فریم. این شیوه ها بوسیله تنظیمات نشانه های کلامی و غیر کلامی مطرح می شوند، در حالی که عبارات احساسی تماس گیرنده و صداهای محیطی هر دو به عنوان ورودی متمایز در نظر گرفته می شوند. تمرکز غیر کلامی در این مطالعه، درک ما از حسن داشتن در مرتبه اول در حوزۀ اورژانس، و همچنین در دیگر محدوده های حساس محروم در صنایع دارای عواقب مهم، را گسترش می دهد. سهم این تحلیل در تحقیقات حسابی در وحی است که نشانه های غیر کلامی متنی را تشکیل می دهد و در نتیجه عناصر دیسوری حس گرایی را شکل می دهد. به طور خاص، این تحقیق بینش را ارائه می دهد که مزایای حسادت را از توجه به نشانه های غیر کلامی مخاطبان به جای ارزیابی تنها تجربیات ذهنی خود و توصیف کلامی درباره حوادث ارائه می دهد.