Reaching the human scale: A spatial and temporal downscaling approach to the archaeological implications of paleoclimate data

ارزیابی اثرات داده های پائول کلیماتیک و پائولو اوموئیدال در مقیاس های زمانی و فضایی که مستقیما با تصمیم گیری و فعالیت انسان متقابل است، یک چالش اساسی باستان شناسی است. این مقاله به این چالش می پردازد با ارائه یک روش کاهش فضایی و زمانی که می تواند برآورد های کمی از فواصل زمانی و طول عمر تغییرات اقلیمی را به دست آورد. با استفاده از یک مطالعه موردی در پرونس (فرانسه) ما نشان می دهیم که مدل متوسط ​​آب و هوایی هلوتن در مقیاس سالیانه در مقیاس سالیانه، همراه با داده های جغرافیایی و آب و هوایی مدرن، می تواند برای تهیه پیش بینی های ماهانه و منظم ماهانه، دما، بارش، و ابعاد در مقیاس های چشم انداز و با وضوح سالیانه، امکان بررسی تغییرات اقلیمی در مقیاس های انسانی و رعایت الزامات داده های مدل های اجتماعی و اقتصادی بر فعالیت های انسانی. در حالی که نتایج بازسازی نمی شوند - یعنی ارزش های خاص، تکامل است، که با داده های درشت دانه سازگار است، اما نه به صورت جداگانه تجربی مشتق شده و نه راه حل های منحصر به فرد - آنها پایه ای مناسب تر برای ارزیابی پیامدهای انسانی از تغییرات آب و هوایی را فراهم می کنند، داده های دانه ای