Sedimentary processes involved in mud brick degradation in temperate environments: a micromorphological approach in an ethnoarchaeological context in northern Greece

آجرهای خرد شده خورشیدی یک ماده ساختمانی مشترک در سرتاسر جهان است که در بسیاری از سایت های باستان شناسی در دنیای قدیم از حدود سال قبل یافت شده است. 11،000 سال پیش. به علت قرار گرفتن در معرض عناصر، اغلب تحت تاثیر باران، این ماده شناخته شده است. با این حال، ویژگی های ژئومورفیک و رسوب شناختی این فرآیند فروپاشی تا به امروز هرگز به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است. در اینجا ما در مورد فرآیند تجزیه گل آهکی مشاهده شده در یک روستای آهکی آهکی در شمال یونان گزارش شده است. ما نشان می دهیم که آجر های گل دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که آنها را از خاک های طبیعی متمایز می کند. پس از تخریب بعضی از این خصوصیات از بین می روند (به عنوان مثال، حفره های مسطح پس از خالص گیاهی فیبری). باران باعث تخریب آجر در قسمتهای بالای دیوار می شود، جایی که از مواد آجری دیوارها پایین می آید و در پای خود قرار می گیرند و یک تالوس مخروطی تشکیل می دهند. رسوبات تالوس ویژگی های میکرومورفولوژیکی را نشان می دهد که از انواع جریان ها شامل جریان های خشک و خشگیر، آوار، جریان بیش از حد و جریان آب است. به نظر می رسد این جریان ها به طور همزمان در فواصل کوچک کار می کنند. این رسوبات تالوس از خاک های طبیعی به صورت میکرومورفولوژیکی متفاوت است بنابراین ویژگی های آنها می تواند برای شناسایی مواد معدنی گل آلود در محوطه های باستان شناسی مورد استفاده قرار گیرد. این، به نوبه خود، می تواند به تعیین موقعیت دیوارهای آجری آهنین بلند (در غیاب پایه های سنگی) کمک کند و رابطه بین کف خانه و تخریب پذیری را که در طبقه پس از تخریب دیوار انباشته شده است شناسایی کند. مقایسه بین مشاهدات کنونی و مطالعات قبلی که در یک خانه آهکی خام در خشکی جنوب اسرائیل انجام شده است، نشان دهنده عمومیت این فرآیند شیب انرژی کم در تخریب آهک خاکستری است که تأکید بر کاربرد جهانی فرآیندهای شناسایی شده در این مطالعه است.