Walking groups in socioeconomically deprived communities: A qualitative study using photo elicitation

گروههای پیاده روی می توانند به سلامت برسند، اما جذب بیشتر در میان کسانی است که به لحاظ اجتماعی موقعیت خوبی دارند و به آنها نیاز دارند. این مطالعه با یک گروه راه رفتن جدید در یک جامعه در انگلستان با شاخص های بهداشتی و اجتماعی و اقتصادی ضعیف برای درک عدم مشارکت و موانع مشارکت کار می کرد. از یک رویکرد کیفی استفاده کرد. شرکت کننده عکس هایی را تولید می کند که محیط فیزیکی و اجتماعی آنها را می گیرند و آنها با مصاحبه های نیمه ساختاری مورد استفاده قرار می گیرند تا مشارکت قدم زدن در راهپیمایی و ارتباط اجتماعی وسیع تر راه رفتن را بررسی کنند. ما دریافتیم که قبل از پیوستن به این انتظارات کم از مزایای بهداشتی وجود دارد و گروههای پیاده روی به عنوان فعالیت مناسب شناخته نمی شوند. فرمت گروه و انتظارات اجتماعی مانع پیوستن به آن شدند. پس از پیوستن به شرکت کنندگان، آگاهی در حال رشد از مزایای سلامت پیاده روی را توصیف کرد. حس مشترک از دستیابی به اهداف سلامتی با دیگران، گروه را به جای اجتماعی کردن، در خود متمرکز ساخته است. ما پیشنهاد می کنیم مشارکت پیاده روی گروهی یک تمرین پیچیده اجتماعی است. ارتقاء گروههای پیاده روی به عنوان یک فعالیت اجتماعی برای این گروه از افراد ممکن است به طور مخالف سازنده باشد.