Environmental indicators and governance

در دهه های اخیر، استفاده از شاخص های زیست محیطی در سطح عمومی، سیاست گذاری و حوزه های علمی گسترش یافته است. شاخص ها اطلاعات را برای هدایت تصمیمات در مورد تغییرات محیطی و استفاده از قدرت سیاسی فراهم می کنند. با توجه به این مسئله ویژه، من با نحوه مداخلات انتشار اطلاعات در شاخص ها مشارکت می کنم. من نشان می دهم که وابستگی به شاخص ها به عنوان شاخص های کلیدی برای حکمرانی زیست محیطی باید با احتیاط مورد توجه قرار گیرد با توجه به این که شاخص ها از یک فرایند همبستگی حاصل می شود. در این مقاله برخی از مفروضاتی را که در توسعه شاخص ها مطرح می شود، بررسی می شود و کاربرد و کارایی آنها در حاکمیت محیط زیست را توصیف می کند. در حال انجام این کار، من استدلال می کنم که باید توجه دقیق تر به این داشته باشد که چگونه شاخص های محیطی بر اساس تنظیمات مبتنی بر مکان به کار گرفته می شوند.