Quantifying transnational climate impact exposure: New perspectives on the global distribution of climate risk

شاخص هایی که در برنامه ریزی انطباق با تغییرات آب و هوایی استفاده می شود عمدتا بر اساس برآوردهای آسیب پذیری محیط زیست ملی یا محلی است. با این حال، شاخص های آسیب پذیری کلاسی، اثرات مرزی و ارتباطات جهانی را در نظر نمی گیرند. ما تلاش می کنیم این نیاز را برای یک چشم انداز وسیع تر مطابق با ایجاد شاخص جهانی قرار گرفتن در معرض اثرات آب و هوایی بین المللی، که ما آن را به عنوان اثرات منتقل می کنیم که از طریق جریان بین کشورها منتقل می شود. این شاخص شاخص های آسیب پذیری آب و هوایی سنتی را با ارتباطات متصل به شبکه های صوتی بین کشورهای خاص ترکیب می کند و تقریب اول توزیع چنین قرار گرفتن در معرض جهانی را تشکیل می دهد. نتایج ما نشان می دهد که با وجود اینکه خطرات آب و هوایی در داخل مرزهای کشور به شدت با توسعه اقتصادی و جغرافیای مرتبط است، توزیع مواجهه با اثرات آب و هوایی بین المللی، تصویری پیچیده تر از آسیب پذیری های جهانی را فراهم می کند که نه تنها جغرافیا و نه توسعه اقتصادی به تنهایی می تواند توضیح کافی این نشان دهنده ی نیاز به یک چشم انداز در مقیاس و چند بعدی از خطرات زیست محیطی است. به منظور حمایت از برنامه ریزی انطباق قوی تر، ارزیابی ریسک باید هر دو تعاملات متقابل و متقابل بین کشورهای در حال توسعه را بین کشورها در نظر بگیرد.