Formation and performance of collaborative disaster management networks: Evidence from a Swedish wildfire response

بلایای طبیعی، بسیاری از چالش های اجتماعی درهم آمیخته را فراتر از قلمرو و ظرفیت های بازیگران تک پخش می کنند. تحقیقات پیشین نشان می دهد که همکاری موثر اهمیت حیاتی برای پاسخگویی به چنین مشکلات پیچیده جمعی را دارد. با این حال، مطالعات به ندرت بررسی می کنند که آیا الگوهای همکاری به طور مناسب مطابق با چگونگی چالش ها (وظایف) متفاوت هستند یا اینکه چگونه سطوح مناسب بر عملکرد عملکرد جمعی تاثیر می گذارند. ما مجموعه ای از فرضیه ها را مشخص می کنیم که مشخصا مناسب بودن شبکه های مشترک و وابستگی به کار را نشان می دهد. با استفاده از داده های تجربی منحصر به فرد از پاسخ به یک آتش سوزی بزرگ در سوئد، ما بررسی می کنیم که چگونه بازیگران فردی، شرکای کاری و مشاغل را در هنگام شکل گیری شبکه پاسخ مشترک بحرانی انتخاب می کنند. سپس ما آزمون می کنیم که آیا سطوح مناسب در شبکه های مبتنی بر عملکرد تاثیر می گذارد. ما نشان می دهیم که الگوهای بازیگری و وابستگی متقابل کار بر شکل گیری شبکه های همکاری تأثیر می گذارد و به نظر می رسد که یک تناسب خوب با همکاری موثرتری همراه است. داده های ما حاکی از آن است که مناسب بودن برای عملکرد بهتر از تجربه مدیریت بحران قبل از بازیگران و سطح حرفه ای بودن است. علاوه بر این، ما نشان می دهیم که بازیگران تنها تا حدی در تنظیمات بازیگری مشارکت می کنند که منجر به عملکرد بالا می شوند. مطالعه ما محدودیت های حساب های ساده مدیریت بحران مشترک را با فراهم آوردن اطلاعات دقیق تر و به صورت نظری تجربی در مورد مکانیزم هایی که ساختار و عملکرد شبکه های مشترک را شکل می دهد، بررسی می کند.