Water saving potentials and possible trade-offs for future food and energy supply

تامین کافی غذا و انرژی نیاز به مقدار زیادی آب تازه دارد. آب مورد نیاز برای آبیاری، بلکه همچنین برای پردازش و خنک کننده، یکی از منابع ضروری در هر دو بخش است. افزایش تعداد جمعیت جهانی و توسعه اقتصادی به احتمال زیاد می تواند موجب افزایش تقاضای منابع طبیعی در دهه های آتی شود، در عین حال تغییرات آب و هوایی می تواند منجر به پایین بودن دسترسی کلی به آب شود. نتیجه می تواند رقابت افزایش یافته برای منابع آب به طور عمده در مناطق آرسنیک جهان در آینده باشد. در این مطالعه، مجموعه ای از تغییرات احتمالی الگوهای مصرف در بخش کشاورزی و انرژی را کشف می کنیم که عمدتا توسط اهداف دیگری از اقدامات حفاظت از آب انگیزه می شود، مثلا اهداف کاهش سلامت شخصی و شخصی، و تأثیر غیر مستقیم بر روی این روند تا سال 2050 بر نیازهای جهانی آب تأثیر می گذارند. با نگاهی به پنج منطقه جهان، ما سه تغییر احتمالی در مورد تنظیمات غذایی آینده و دو تغییر احتمالی در ترجیحات منابع آینده برای سوخت های الکتریکی و حمل و نقل مورد بررسی قرار دادیم. ما دریافتیم که در حالی که افزایش عرضه مواد غذایی به علت افزایش تقاضای پروتئین باعث افزایش تقاضای آب می شود، این روند می تواند با سایر تغییرات جسمی بالقوه مانند کاهش غلات و قندها نیز مقابله شود. در بخش انرژی ما دریافتیم که افزایش تقاضای آب می تواند از طریق انتخاب منابع و تکنولوژی خاص محدود شود، در حالی که رشد قابل توجهی از سوخت های زیستی نسل اول منجر به افزایش شدید تقاضای آب می شود که به طور بالقوه بیش از نیاز آب برای تامین مواد غذایی است. با نگاهی به دو بخش با هم، ما نتیجه می گیریم که افزایش کلی تقاضای آب برای مواد غذایی و انرژی اجتناب ناپذیر است و تغییرات در تنظیمات غذا و انرژی در واقع می تواند به کاهش استفاده از منابع آب با وجود افزایش تعداد جمعیت منجر شود.