کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
7513778 1486293 2014 20 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Making drug policy together: Reflections on evidence, engagement and participation
ترجمه فارسی عنوان
سیاست مواد مخدر با هم: بازتاب شواهد، مشارکت و مشارکت
کلمات کلیدی
مشاوره، نامزدی، شواهد و مدارک، شواهد پایه، سیاست،
ترجمه چکیده
این تفسیر رابطه بین شواهد، مشارکت و مشارکت در حکومت سیاست مواد مخدر را در نظر می گیرد. این استدلال می کند که استفاده از اشکال مختلف شواهد (به عنوان مثال، داده های آماری و روایت های کاربر سرویس) برای مشارکت ذینفعان معنی دار و مشارکت عمومی در سیاست مواد مخدر، و همچنین طراحی و اجرای سیاست موثر است. نقش مربوطه این نوع شواهد مختلف در پروسه های مشورت باید بهتر درک شود. این موضوع محدودیت های شواهدی را که پیشنهاد می کند، به ندرت قانع کننده یا قاطعانه برای سیاست های مواد مخدر مورد بحث قرار می دهد. این بخشی به دلیل ناقص بودن بسیاری از برنامه های پژوهشی و عدم هماهنگی بین محققان است، اما همچنین به دلیل اینکه مسائل مربوط به سیاست های مواد مخدر به طور ذاتی مشکوک هستند، شامل ملاحظاتی است که خارج از صلاحیت متخصص سیاست مواد مخدر است. به طور خاص، این به این علت است که آنها شامل مسائل هنجاری و ارزیابی هستند که به درستی سیاسی هستند (به عنوان مثال، در مورد وزن نسبی که به انواع آسیب و سود اختصاص داده می شود). این نتیجه گیری می کند که با حمایت از فراخوانی برای درک دقیق تر نسبت به رابطه بین شواهد، مشارکت و سیاست، به معنای ضمنی در اصطلاح "سیاست مبتنی بر شواهد" است. همچنین استدلال می کند که ما باید مشروعیت ذاتی سیاست مواد مخدر را نه به عنوان چیزی که می تواند یا باید با شواهد "هدفمند" حل شود، بلکه به عنوان منبع حیاتی و خلاقیت در توسعه و ارزیابی سیاست.
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی روانپزشکی و بهداشت روانی
پیش نمایش مقاله
سیاست مواد مخدر با هم: بازتاب شواهد، مشارکت و مشارکت
چکیده انگلیسی
This commentary considers the relationship between evidence, engagement and participation in drug policy governance. It argues that the use of various forms of evidence (for example, statistical data and service user narratives) is critical for meaningful stakeholder engagement and public participation in drug policy, as well as effective policy design and implementation. The respective roles of these different kinds of evidence in consultation processes need to be better understood. It discusses the limits of evidence, which it suggests is rarely conclusive or decisive for drug policy. This is partly because of the incompleteness of most research agendas and the lack of consensus among researchers, but also because issues in drug policy are inherently contestable, involving considerations that lie outside the competency of drug policy specialist as such. In particular, this is because they involve normative and evaluative issues that are properly political (for example, about the relative weight to be accorded to different kinds of harm and benefit). It concludes by supporting calls for a more nuanced understanding of the relationship between evidence, engagement and politics than is implicit in the term 'evidence based policy'. It also argues that we should view the inherent contestability of drug policy not as something that can or should be resolved by 'objective' evidence, but as a source of vitality and creativity in policy development and evaluation.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: International Journal of Drug Policy - Volume 25, Issue 5, September 2014, Pages 952-956
نویسندگان
,