Exploring the path to death through Barnes's older characters: Between irony and melancholic meditation

این مقاله با هدف تجزیه و تحلیل چهار رمان جولیان بارنز با قهرمانان ورود یا در دوران پیری خود به منظور تشخیص اینکه میزان مفهوم پیری، پیری و مرگ در داستان تخیل بارنز نشان داده شده است و در طول کار نوشتن آن گسترش یافته است. خاطرات بارنز هیچ چیز برای مأیوس شدن از (2008) نیز در بحث وجود دارد، چرا که در آن، نویسنده بر روی تصورات پیری و مرگ از فلسفه و نویسندگان مختلف که با تجربه شخصی خود و خانواده اش مخلوط می کند، بازتاب می کند ، مخصوصا والدینش. مرگ بارنز، بخش دیگری از زندگی است، حتی اگر خود او اعتراف کرده است که از زمان نوجوانی او زاده شده است. از سوی دیگر، در رمانهای بارنز، و از لحاظ قهرمانان او، پیری و پیری متفاوت از سایر مراحل زندگی نیست، زیرا ماهیت او در طول زندگی یک زندگی تغییر نمی کند. بارنز با رجوع به عجیب و غریب بودن و صدای روایت رمانهایش با آنچه که او مدیتیشن میناشی را میپسندد، بارنز را به تجربهی پیری، پیری و مرگ نزدیک می کند و به این نکته اشاره میکند که سوالات وجودی و نگرانیهای زندگی، به ذات انسان بستگی دارد به سنین خاص.