دانلود مقالات ISI درباره مرگ + ترجمه فارسی

مرگ(Death) در زیست‌شناسی پایان زندگی موجودات زنده و در پزشکی به معنای توقف برگشت‌ناپذیر علائم حیاتی است. و در متن‌های دیگر رشته‌ها، ممکن است به نابودی کامل یک روند، یک وسیله یا یک پدیده اشاره کند. به طور کلى معنى و حقیقت مرگ عبارت است از جدا شدن روح از بدن و بریده شدن علاقه آن دو از یکدیگر، وقتى بین روح و بدن ارتباط و علاقه باشد انسان حیات دارد. اما وقتى این ارتباط بریده شد و روح از بدن جدا گردید مرگ حتمى است. عوامل و شرایط گوناگونی می‌توانند به مرگ جاندار‌ها بینجامند از جمله شکار، بیماری، تخریب زیستگاه، پیری، سوء تغذیه و تصادفات. در کشورهای پیشرفته، عامل اصلی مرگ انسان‌ها، پیری و بیماری‌های مربوط به کهولت است. در آن کشورها مرگ حیوانات بیشتر در نتیجه کشتار وسیع در کارخانه‌ها انجام می‌گیرد تا از گوشت آن‌ها برای غذای انسان‌ها استفاده شود. سنت‌ها و اعتقادات در رابطه با مرگ، یکی از مهم‌ترین قسمت‌های فرهنگ انسان‌ها محسوب می‌شود. ضمناً دیدگاه ادیان در مورد مرگ نیز بسیار با اهمیت تلقی می‌گردد. پس از توقف علایم حیاتی هوشیاری تمام حواس به کلی از دست می‌رود و موجود زنده (انسان و جانوران) هیچ چیزی را احساس نمی‌کند و نمی‌شنوند و نمی‌بیند و حس نمی‌کند زیرا این امور متعلق به بدن او و اعصاب و تجزیه و تحلیل ان توسط مغز است که از بین رفته و رهسپار آرامشی طولانی همانند (قبل از تولد) می‌شود. پس از مرگ در مغز درحدود ۱دقیقه پس از قطع شدن ورود اکسیژن به آن، واکنش‌های شیمیایی ای در مغز انجام شده که باعث از بین رفتن سلول‌های مغزی(نورون‌ها) می‌شود. سپس جسد به حالت تونوس و خشک شدگی ماهیچه‌ها در می‌آید و اصطلاحا (خشک) می‌شود و عوامل میکرو ارگانیسمی مانند باکتری بی هوازی از بیرون بدن و درون ان شروع به فعالیت کرده و بافت‌های بدن را تجزیه کرده و پس از گذشت چیزی حدود بیست سال بافت نرم بدن از بین رفته و فقط اسکلت (استخوان) و دندان و مو و ناخن به دلیل داشتن پروتیین کراتین تجزیهٔ بسیار کند تری نسبت به بافت نرم خواهند داشت. بوعلى سینا درباره حقیقت مرگ چنین اظهار نظر مى کند: مرگ جز این نیست که روح و نفس آدمى آلات خود را که به کار گرفته است رها کند. (منظور از آلات، همان اعضا و جوارح است که مجموع آنها را بدن مى نامند، هم چنان که شخصى صنعت کار ابزار کار خود را ترک مى کند. روح وقتى از بدن خارج شد باقى خواهد ماند و راهى براى فنا و نابودى او نیست. نیز مى گوید: حقیقت مرگ مفارقت روح از بدن است. این مفارقت، به معناى فساد و نابودى روح نیست. تنها چیزى که از این مفارقت حاصل مى شود فساد ترکیب بدن و متلاشى شدن آن است. اما روح که همان ذات آدمى است هم چنان باقى مى ماند. مرگ از نگاه فلاسفه اسلامى این است که نفس آدمى تدبیر بدن را رها نموده و از بدن منقطع گردد. البته این دیدگاه نشأت گرفته از قرآن و روایات است که ماهیت مرگ را فنا و نیستى نمی‌دانند. در متون اسلامى، تعبیرات مختلفى پیرامون مرگ وجود دارد که همه در یک جهت مشترک‌اند و آن این‌که مرگ، فنا و نابودى نبوده، بلکه انتقال از خانه‌اى به خانه دیگر است؛ زیرا که انسان، مرکب از روح و بدن است و با مرگ که فقدان حیات و زندگى بدن ظاهرى است، روح به جهان آخرت منتقل می‌شود، و بدین لحاظ، مرگ به انسان نسبت داده می‌شود. مرگ سنتی همگانی است و بنا بر دیدگاه خداباوران، خداوند بقا و جاودانگی حیات دنیوی را برای هیچ‌کس قرار نداده است. در این جهان هرچه غیر خداوند است، فانی است و تنها ذات پروردگار عالمیان است که باقی خواهد ماند.