Exploration of the strength of family links

از زمان مطالعات لوئیس آدولف برتیلون در اواخر قرن نوزدهم، شناخته شده است که وضعیت زناشویی و تعداد فرزندان بطور قابل توجهی بر میزان مرگ و میر و خودکشی تاثیر می گذارد. این امر در سال 1898، امیل دورکیم، منجر به پیوند بین انزوای اجتماعی (به ویژه در سطح خانواده) و خودکشی شد. با این حال، پیشرفت های بیشتر توسط اطلاعات آماری محدود موجود از گواهی نامه های مرگ متوقف شد. به تازگی، توسط نویسندگان حاضر نشان داده شده است که داده های معلولیت از سوابق سرشماری می تواند به عنوان یک جایگزین قابل اعتماد برای داده های مرگ و میر استفاده شود. این راه جدیدی برای بررسی روابط خانوادگی باز می شود؛ زیرا اطلاعات سرشماری بسیار فراتر از دادههای محدود شده در گواهی مرگ است. نشان داده شده است که نرخ ناتوانی بزرگسالان در زمانی که ارتباطات خانوادگی بیشتری دارند، کاهش می یابد. دقیق تر، کاهش ناتوانی والدین ناشی از حضور یک کودک نشان می دهد که قدرت ارتباط والدین و کودک در سال اول پس از تولد بالاتر است و پس از آن به طور مداوم به عنوان سنین کودکی تضعیف می شود. همچنین دیده می شود که قدرت پیوند بین شوهر و همسر بالاترین زمانی است که آنها از همان سن هستند و در مقایسه با شکاف سن، نسبتا پایدار می شود.