The role of a posteriori mathematics in physics

محاسبات که با مکانیک کلاسیک همخوانی داشت، بر تعاریف توابع و تفاوتها متکی بود که تفکرات فیزیکی را در بر می گرفت. در اوایل قرن نوزدهم، ریاضیدانان اصطلاح دقیق محاسبات را شروع کردند و در نهایت موفق شدند تقریبا تمام ریاضیات را بر پایۀ نظریه مجموعه بگذرانند. فیزیکدانان به طور سنتی این ریاضیات دقیق را نادیده می گیرند. فیزیکدانان اغلب بر روی ریاضی بعد از ریاضی عمل می کنند و تمرین استفاده از ملاحظات فیزیکی برای تعیین فرمول های ریاضی است. این نمونه هایی از فیزیک کلاسیک و کوانتومی نشان داده شده است. توجیه چنین عملی ناشی از توجه به نقش نظریه های پدیدارشناختی در فیزیک کلاسیک و نظریه های موثر در فیزیک معاصر است. این مربوط به سوال بزرگتر درباره نظریه های فیزیکی باید تفسیر شود.