Adaptation and optimization of the synchronization gains in the adaptive spacecraft attitude synchronization

این کار جنبه های بهینه سازی مختلف را برای هماهنگ سازی نگرش از تشکیل فضاپیما در نظر می گیرد. بازنگری کنترل کننده های هماهنگ سازی که از طریق تکنیک های انطباقی با پارامتر های ناشناخته تماس می گیرند، این کار تغییراتی را برای وزن های هماهنگ سازی که برای تضمین توافق دولت در میان فضاپیمای شبکه طراحی شده است، پیشنهاد می کند. با افزایش یک کنترل کننده تطبیقی ​​استاندارد که برای پارامترهای ناشناخته حساب می شود، با سازگاری با وزن های هماهنگ سازی، یکی برای بهبود هماهنگ سازی فضاپیما را انتخاب می کند. نقاط قوت نقاط اتصال گره های شبکه، مسئول اجرای هماهنگ سازی در میان فضاپیمای، به صورت پویا به نسبت اختلاف بین حالت های فضاپیما، وزن می گیرند. علاوه بر این، زمانی که تمام فضاپیما در نظر گرفته می شوند یکسان باشند، تنها در جهت و شرایط اولیه متفاوت هستند، اصلاح قوانین پارامترهای اقتباس استاندارد اجازه می دهد تا به توافق پارامتر از طریق جریمه دینامیکی در تفاوت های جفتی برآورد پارامترها دست یابیم. معماری کنترل انطباق پیشنهادی که اجازه می دهد تا برای تطبیق هر دو عدم قطعیت و اصطلاحات مجاز هماهنگ سازی، از طریق مطالعات عددی یک شبکه چهار فضاپیما با اتصال محدود، نشان داده شود. به عنوان یک جایگزین برای تنظیم پویا از دستاوردهای هماهنگ سازی، یک طرح برای بهینه سازی این دستاورد ها پیشنهاد شده است. با در نظر گرفتن مجموع انحراف از میانگین و انرژی جنبشی چرخشی به عنوان معیارهای مناسب برای هماهنگ سازی، مطالعات عددی ارائه می دهد بینش را در انتخاب سود بهینه هماهنگ وابسته به لبه ارائه زمانی که شرایط اولیه در نظر گرفته شده در دسترس است.