کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
8071100 1521391 2018 28 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Policy implications of downscaling the time dimension in power system planning models to represent variability in renewable output
ترجمه فارسی عنوان
پیامدهای سیاستی کاهش میزان ابعاد زمانی در مدل های برنامه ریزی قدرت سیستم برای نشان دادن تغییر در تولید مجدد
کلمات کلیدی
منابع انرژی قابل تجدید متغیر، مدل های برنامه ریزی سیستم قدرت، برش زمان، نمایندگی دولت-فضا،
ترجمه چکیده
با توجه به محدودیت های محاسباتی، مدل های برنامه ریزی سیستم قدرت معمولا نمیتوانند قطعنامه های سالانه کامل را در اختیار داشته باشند. به منظور نشان دادن افزایش متغیری که منجر به مقدار زیادی از منابع انرژی مجدد متغیر می شود، دو روش برای کاهش ابعاد زمانی مورد بررسی قرار می گیرند: رویکرد انتگرال (با استفاده از ساعت های معمول بر اساس تقاضا و تولید تجدید پذیر) و روش روز نمایان (با استفاده از روزهای معمول برای ثبت تغییرات سالانه). این دو رویکرد با استفاده از یک معیار ارزیابی شده است که نمایندگی تمام وقت را در بر می گیرد تا مناسب بودن آنها برای ارزیابی سیستم های قدرت با نفوذ قابل تجدید بالا را شناسایی کند. روش انتگرال ظرفیت های تجدید پذیر را در حاشیه خطای 10٪، ماتریس اصلی عملکرد این مقاله را با استفاده از 32 مرحله زمانه پیش بینی می کند، در حالی که رویکرد روزانه به 160-200 مراحل قبل نیاز دارد تا قبل از ارائه تخمین ها به طور دقیق و دقیق از ظرفیت های قابل قبول. از آنجایی که روش انتگرال به طور کلی نمیتواند مدیریت تغییر را انجام دهد، مانند تجارت و ذخیره سازی، بدون افزایش نمایندگی حالت فضایی، ممکن است برای مدلهای یک گره مناسبتر باشد، در حالی که روش روزانه نمایه مناسب برای مدلهای چند منطقه ای است. به منظور ارزیابی سیستم های قدرت با افزایش اهداف سیاست بازتعریفی، مدل ها باید حداقل 160 مرحله زمانی مورد نیاز برای ارائه نتایج را انجام دهند که به طور سیستماتیک از سهم ظرفیت تجدید پذیر بیش از حد تعریف نمی شود.
موضوعات مرتبط
مهندسی و علوم پایه مهندسی انرژی انرژی (عمومی)
پیش نمایش مقاله
پیامدهای سیاستی کاهش میزان ابعاد زمانی در مدل های برنامه ریزی قدرت سیستم برای نشان دادن تغییر در تولید مجدد
چکیده انگلیسی
Due to computational constraints, power system planning models are typically unable to incorporate full annual temporal resolution. In order to represent the increased variability induced by large amounts of variable renewable energy sources, two methods are investigated to reduce the time dimension: the integral approach (using typical hours based on demand and renewable output) and the representative days method (using typical days to capture annual variability). These two approaches are tested with a benchmark implementation that incorporates full time representation in order identify their suitability for assessing power systems with high renewable penetration. The integral method predicts renewable capacities within a 10% error margin, this paper's main performance metric, using just 32 time steps, while the representative days approach needs 160-200 time steps before providing similarly accurate renewable capacity estimates. Since the integral method generally cannot handle variation management, such as trade and storage, without enhancing the state-space representation, it may be more applicable to one-node models, while the representative days method is suitable for multi-regional models. In order to assess power systems with increasing renewable policy targets, models should be designed to handle at least the 160 time steps needed to provide results that do not systematically overestimate the renewable capacity share.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Energy - Volume 159, 15 September 2018, Pages 870-877
نویسندگان
, , ,