Tools for degrowth? Ivan Illich's critique of technology revisited

این مقاله مجددا خواست ایوان ایلیچ را برای محدود کردن استفاده از ابزار ها و توضیح آن ها در مورد افزایش میزان آلودگی را بررسی می کند. ایلیچ رشد را به عنوان یک ایدئولوژی اقتصادی تحلیل کرد، اما - بیشتر رادیکال - به عنوان نتیجه یک تفکر تاریخی منحصر به فرد که ابزار را از ابزار به پایان می گیرد. بر خلاف بسیاری از طرفداران کمبود آب، او روش های جایگزین مصرف و توزیع منابع را پیشنهاد نمی داد، بلکه تلاش کرد تا از عدالت بومی و صلح آمیز علیه رضایت صنعتی از نیازها دفاع کند. الیچ اصرار داشت که هر گونه معنی داری برای رشد، باید در دفاع از یک حوزه فراتر از تولید و مصرف باشد. با این حال، همانگونه که خود متوجه شد، در یک جامعه پیشرفته تکنولوژیکی، این تمایز بین عمل خودمختار و رضایت نیازهای ناهمگون، تار شده است. ابزارهای مدرن - و به ویژه رایانه - نه تنها توانایی های ذاتی را فلج می کنند بلکه خود درک و ذهنیت را شکل می دهند تا وابستگی به سیستم های فن آوری را افزایش دهند. بر اساس آثار الیچ، این مقاله ابتدا بر این فرض استوار است که برآمدگی نیازمند محدودیت به مواد و همچنین فناوری های غیر مادی است، از جمله مدیریت سیاسی و خدمات حرفه ای؛ دوم اینکه این محدودیت ها باید براساس توازن مناسب بین شیوه زندگی بومی و ابزارهای مهندسی ساخته شوند: و سوم اینکه تصمیمات سیاسی نیاز به رشد آگاهی انتقادی از قدرت نمادین فن آوری های مدرن دارند.