Towards resilient flood risk management for Asian coastal cities: Lessons learned from Hong Kong and Singapore

بسیاری از شهرهای ساحلی در معرض خطر رو به افزایش خطرات هیدرولوژیکی از طریق ترکیبی از توسعه غیرمستقیم شهری و قرار گرفتن در معرض پدیده های طبیعی مرتبط با تغییرات آب و هوایی، از جمله افزایش سطح دریا، طوفان شدید و افزایش موج طوفان هستند. این ریسک رو به رشد در مگا-شهرهای ساحلی آسیا بسیار حاد است، که بسیاری از آنها هنوز در حال توسعه سیاست های انطباق مناسب برای رسیدگی به اثرات قابل ملاحظه تغییرات اقلیمی نیستند. در این تجزیه و تحلیل، ما بررسی می کنیم که چگونه هنگ کنگ و سنگاپور، دو شهر با ثبات ترین ساحلی در شرق آسیا، بسیاری از سیاست های استراتژیک کاهش سیل ها را راه اندازی کرده اند که به آنها اجازه می دهد تا تاثیرات ناشی از سیل را کاهش دهند. این استراتژی ها، که عمدتا به ساختارهای کنترل ساخت سیل متکی هستند، در حال حاضر شامل رویکردهای مدیریت ریسک انحصاری سیل می شوند که شامل عوامل اجتماعی-اقتصادی می شوند. مسلما این دو داستان موفق، الهام بخش دیگر شهرهای آسیایی ساحلی هستند. با این حال، به دلیل تغییرات آب و هوایی و توسعه غیرقابل کنترل، احتمال دارد که سیلاب شهری در آینده افزایش یابد، بهبود کلی میتواند به بهبود انتقال دانش کمک کند: به عنوان مثال، وسیله ای برای کار کردن در سیلوهای خط مشی و اعتصابات بین مسئولیت های متضاد متضاد، و توسعه بلند مدت استراتژی های یکپارچه با استفاده از ابزار و شیوه های برنامه ریزی برای ریسک در حال رشد در حالی که انتقال دانش نمی تواند به دلیل تنظیمات مختلف جغرافیایی، شرایط اجتماعی-اقتصادی و شرایط سیاسی مستقیم باشد، ما دولت ها را تشویق می کنیم تا از ساختارهای کنترل سیل مبتنی بر مهندسی به منظور توسعه برنامه های کنترل سیل جلوگیری کنند.