Air pollution control intensity and ecological total-factor energy efficiency: The moderating effect of ownership structure

به منظور بهبود بهره وری انرژی اکولوژیکی صنعتی چین، مسئله مهمی است که توجه محققان و سیاستگذاران را به خود جلب می کند. این مقاله از داده های پانل 37 زیرمجموعه صنعت صنعتی چین در سال های 2003 تا 2014 به منظور بررسی تأثیر کنترل آلودگی هوا بر بهره وری انرژی اکولوژیکی کل عوامل و تأثیر تعدیل کننده ساختار مالکیت استفاده می کند. علاوه بر این، بر اساس شدت آلودگی هوا، بخش صنعتی به صنایع با آلودگی بالا، صنایع آلودگی متوسط ​​و صنایع کم آلاینده تقسیم می شود تا ناهمگنی صنعتی را بتوان تحلیل کرد. نتایج نشان می دهد که (1) در کوتاه مدت، کنترل آلودگی هوا، تأثیر مهمی بر فاکتورهای کل انرژی فیزیکی صنعتی دارد. در بلندمدت، تأثیر کنترل آلودگی هوا بر بهره وری انرژی کل محیط زیست صنعتی به طور قابل توجهی ناهمگن است. در صنایع بسیار آلودگی، تاثیر منفی کنترل آلودگی هوا بر بهره وری انرژی کل محیط زیست صنعتی، قابل توجه نیست، اما در صنایع آلودگی متوسط ​​و صنایع کم آلاینده، تأثیر منفی واضح است. (2) شرکت های دولتی به طور قابل ملاحظه ای اثر مهار کننده بر بهره وری انرژی کل فاکتورهای اکولوژیکی صنعتی دارند، یعنی گسترش شرکت های دولتی بر تولید انرژی و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تأثیر منفی خواهد گذاشت. (3) به طور کلی، تأثیر تعدیل کننده ساختار مالکیت بر رابطه بین کنترل آلودگی هوا و بهره وری انرژی اکولوژیکی کل عوامل مؤثر نیست. با این حال، برای صنایع خاص، اثر تعدیل کننده ساختار مالکیت قابل توجه است. به طور خاص، این اثر در صنایع با آلودگی بالا به طور قابل توجهی مثبت است و در صنایع مضر برای صنایع کوتاه مدت به طور معنی داری منفی است و در صنایع کم آلودگی در طولانی مدت منفی است. در نهایت، این مقاله پیشنهادات سیاسی خاصی را ارائه می دهد.