Process innovation and environmental sustainability engagement: An application on technological firms

این مطالعه با تجزیه و تحلیل نحوه تصمیم گیری استراتژیک داخلی، نوآوری در فرآیند، با برخی از ویژگی های محیط خارجی برای توضیح تعامل پایدار محیطی توسط شرکت ها، به بررسی ادبیات فعلی کمک می کند. بر اساس مبانی اقتصادی و سازمانی، سه فرضیه برای بررسی رابطه بین نوآوری در فرآیند و تعامل با پایداری محیطی، با توجه به نقش بازی های رقابتی و نهادی که در آن شرکت فعالیت می شود، پیشنهاد می شود. فرضیه ها با استفاده از نمونه ای از 239 شرکت در بخش های پیشرفته که در پارک علم و فن آوری اسپانیا کار می کنند مورد آزمایش قرار می گیرند. با استفاده از یک آزمون غیر پارامتری، نتایج نشان می دهد که شرکت هایی که نوآوری فرآیند را درگیر در پایداری محیطی می کنند. بر اساس مدل رگرسیون سلسله مراتبی، نتایج بیشتر نشان می دهد که نوآوری فرآیند بیش از رقبای مرتبط با مشارکت پایدار محیط زیست است. با این حال، زمانی که در مدل در نظر گرفته می شود به عنوان یک عامل توضیحی، اثر ساخته شده توسط محیط سازمانی از بین می رود. علاوه بر این، نتایج نشان می دهد که با وجود اینکه شرکت ها سال ها در پارک علمی و فن آوری فعالیت می کنند، ارتباط بین نوآوری در فرآیند و تعامل با پایداری محیطی حتی منفی می شود. این یافته ها نشان می دهد که ارتباط بین نوآوری در فرایند و مشارکت پایدار وجود دارد. شرکت ها تمایل دارند بر هر دو محدودیت های اقتصادی ناشی از محیط رقابتی خود و فشارهای نهادی توسط ذینفعانشان، هرچند به شیوه ای که در طول زمان به طور مساوی توزیع نشده، برآورده شود. به طور مشابه، شرکت ها بیشتر در معرض فشارهای نهادی در ابتدا و نیازهای اقتصادی در مراحل بعدی تکامل خود در پارک های علمی و فن آوری قرار می گیرند.