How realistic is green growth? Sectoral-level carbon intensity versus productivity

این مطالعه در مورد مناقشه بالقوه بین رشد اقتصادی و کاهش تغییرات اقلیمی است. برخی معتقدند رشد سبز یک گزینه است، در حالی که برخی دیگر معتقدند که اهداف آب و هوایی با رشد اقتصادی سازگار نیستند. این کار با ایجاد یک رویکرد مبتنی بر بخش برای تجزیه و تحلیل رابطه بین انتشار دی اکسید کربن در هر دلار از تولید و از سوی دیگر رشد تولیدات اقتصادی و بهره وری نیروی کار است. این به ما اجازه می دهد تا بررسی کنیم که آیا رشد سبز - ترکیب رشد اقتصادی با پایداری محیطی - امکان پذیر است. این تجزیه و تحلیل شامل دانمارک، آلمان و اسپانیا در دوره 1995-2007 است. یک نوآوری مهم در این مطالعه این است که شدت کربن به دو روش مختلف محاسبه می شود: (1) به عنوان انتشار دی اکسید کربن مستقیم از هر بخش، که می تواند بلافاصله ناشی از روند در بخش مربوطه باشد؛ و (2) به عنوان کل، مستقیم به علاوه غیر مستقیم، انتشار، با استفاده از جداول خروجی محیط زیست گسترش یافته و با توجه به همچنین انتشار غیر کربن غیر مستقیم از طریق کالاهای وارداتی. یکی دیگر از اخبار این مطالعه این است که ما در طول زمان از همبستگی بین شدت کربن بخش بندی و طیف وسیعی از شاخص های اقتصادی محاسبه می کنیم: تولید ناخالص داخلی، تولید ناخالص داخلی، تقاضای نهایی، ارزش افزوده و به اصطلاح شاخص تولید بهره وری و ارزش افزوده و تغییر آنها . نتیجه گیری اصلی این است که علیرغم سیاست های گذشته آب و هوایی، که تحت پروتکل کیوتو توسعه داده شده، بخش های نسبتا تمیز به نظر نمی رسد که تولید کننده تر از محصولات کثیف تر باشند و رشد تولید ناخالص را نشان دهند. بخش های مرتبط با شدت کربن بالا در شرایط مطلق بیشتر از کسانی است که دارای شدت کم کربن هستند. سهم این بخش ها افزایش یافته است که نشان می دهد که توسعه سبز نیاز به سرعت بسیار سریع کربن زدایی دارد (به سبب رشد سبز) و یا اقتصاد به طور کلی کاهش می یابد (کاهش سبز). یکی دیگر از یافته های مهم این مطالعه این است که رشد بخش های بلندمدت، که بیانگر تغییر در ارزش افزوده است، به نظر نمی رسد که با شدت کربن رابطه مثبت داشته باشد.