Imprint of quantum gravity in the dimension and fabric of spacetime

ما در اینجا حدس می زنیم که دو جنبه بسیار مورد مطالعه گرانش کوانتومی، جریان ابعاد و فازشی فضا زمان، عمیقا متصل می شوند. ما مکانیزم را نشان می دهیم، اولین شواهدی را در حمایت از حدس و گمان ما ارائه می دهیم، با کار در چارچوب نظریه های چندگانه که فرض اصلی آن مقیاس غیرمستقیم از اندازه فضازمان در فرابنفش و تغییر آهسته بعد در مادون قرمز است. این جزء تنها برای تولید یک تغییر شکل وابسته به مقیاس اندازه گیری یکپارچه با ساختار فضایی فازی نیز کافی است. ما همچنین اصلاح چند لایه را به طول با نوع عدم قطعیت پلانکین برای اندازه گیری های فاصله و زمان مقایسه می کنیم که در مطالعات مکانیک کوانتومی و نسبیت عام از لحاظ هوریستی گزارش شده است. این به ما اجازه می دهد که دو پارامتر آزاد از نظریه را رفع کنیم و در یکی از سناریوهای که ما می گوییم، ارزش یک بعد فرابنفش را پیدا کنیم که در دیگر تحلیل های کوانتومی-گرانش پشتیبانی می کند. ما همچنین تصویری را تصویب کردیم که فازی بودن از یک معادله مقیاس گسسته مقیاس در مقیاس های کوتاه ناشی می شود و به یک هندسه فضایی تصادفی منجر می شود.