Aging, inflammation and the environment

فرایند پیری به وسیله مکانیزم های مرتبط با آن هدایت می شود که منجر به ظهور فنوتیپ های مشخصی می شود که شامل تغییرات در ترکیب بدن، تولید انرژی و عدم تعادل بهره برداری، اختلال هیستوستاتیک، و تولید عصبی و از دست دادن نوروپلاستی است. نظریه های اصلی جریان پیری نشان می دهد که فنوتیپ های پیری ناشی از عدم تعادل بین عوامل استرسزا و ساز و کارهای استرس بافر هستند و از دست دادن ذخایر جبران ناپذیر ناشی از انباشت آسیب ناشی از جبران ناپذیر است. این به نوبه خود منجر به افزایش حساسیت بیماری، کاهش ذخیره سازی عملکرد، کاهش توانایی بهبودی و مقاومت در برابر استرس، سلامت ناپایدار و در نهایت شکست در رشد می شود. در نتیجه کاهش فیزیکی و شناختی که با سندروم ضعیف به وجود می آید، نقطه عطفی در سلامت است و خطر ابتلا به کمبود سیستم و مرگ و میر را نشان می دهد. حفظ عملکرد فیزیکی و شناختی تمرکز اصلی تحقیقات سالمندان و جراحی است، اما مهم این است که به رسمیت شناختن اینکه دستیابی به این هدف مستلزم درک عمیق از مکانیسم های مولکولی، سلولی و فیزیولوژیکی است که در نهایت تغییرات عملکردی را تعیین می کند. در این زمینه، وضعیت ضدالتهابی پیری نقش مهمی ایفا می کند. مطالعات طولی نشان داده است که با گذشت زمان بسیاری از افراد تمایل دارند حالت مزمن مزمن پایین مزمن ایجاد کنند و این چنین یک عامل خطر جدی برای بیماری های چندگانه، ناتوانی فیزیکی و شناختی، ضعف و مرگ است. تعدادی از عوامل محیطی ممکن است نقش مهمی در اصلاح پروتئین التهابی ایفا کنند. ما فرآیندهای و مکانیزم های پیری را که بر روی زیست شناسی انسان و ارتباطات احتمالی التهاب و محیط زیست تا پیری، به ویژه در ارتباط با متابولیسم تاثیر می گذاریم، کشف می کنیم. ما اشاره می کنیم که مطالعات طولی با رویکرد زندگی دوره ای برای بدست آوردن بینش مکانیکی بیشتر در مورد فرایندهایی که منجر به کاهش عملکردی با پیری می شود و نقش آن در این فرایند توسط التهاب و چالش های زیست محیطی مورد نیاز است.