Conceptualizing plant systems evolution

سازمان هایی که در محیط های شدید زندگی می کنند، مدل های در حال ظهور در تکامل سیستم ها هستند، که ما را قادر می سازد تا تغییرات مولکولی را که موجب انحراف فنوتیپی عمده ای از طریق رویکردهای مقایسه می شوند شناسایی کنیم. در اینجا من در مورد مکانیزم های فیزیولوژیکی موجود در زمینه سازگاری تکاملی در محیط های افراطی به صورت تئوری و در رابطه با مشاهدات تجربی بحث می کنم. استدلال من را به حالت "حالت پایدار" حفظ شده از انطباق تکاملی منتهی می کند: بین گیاهان نزدیک به همسو با خاک های متفاوتی تشکیل شده، غلظت های سیتوپولیک (بافر) یون های معدنی کنترل شده از نظر هومیوستا کنترل می شود. در ادامه، من مقایسه تغییرات مولکولی انتظار می رود که به سازگاری فیزیولوژیکی با دانش فعلی ما کمک کند. نقش کلیدی افزایش دوز محصول ژن در سازگاری تکاملی گیاهان، پارادایم واکنش محرک گسترده را مورد بررسی قرار می دهد. به عنوان یک مفهوم وسیع تر، شبکه های تنظیم مقررات می توانند عناصر شبکه ای تعیین کننده ای داشته باشند. با استفاده از این مقاله، من امیدوارم بحث و گفتگو در زمینه های تحقیقاتی را تحریک و ارائه چارچوب مفهومی اولیه برای آزمایش آزمایشی آینده و برای مدل سازی کمی.