Host effects contributing to cancer therapy resistance

چندین روش برای مدیریت بیماری بدخیم وجود دارد. با این حال، مقاومت تومور به درمان هنوز یک چالش عمده در کلینیک است. حملونقل هوایی، واکنش های ژنتیکی و فعالیت آنزیمی در سلول های تومور، نمونه هایی از روش های اصلی است که مقاومت در برابر درمان را تشخیص می دهند. علاوه بر این، شواهد جدید نشان می دهد که میزبان همچنین نقش مهمی در ارتقاء مقاومت درمانی دارد. استخدام انواع مختلف سلول های میزبان به محل تومور درمان شده در پاسخ به تعدادی از درمان ها، از جمله شیمی درمانی، تابش و حتی مواد مخدر هدف قرار می گیرد. این پاسخ میزبان ممکن است اثر محافظتی بر روی سلول های تومور داشته باشد، نه تنها از بین بردن فعالیت ضد تومور، بلکه ترویج یک تومور مقاوم نیز می باشد. در این بررسی ما روی تعاملات تومورهای میزبان که منجر به مقاومت درمانی شده با تأکید ویژه بر روی سلول های میزبان مختلف و عوامل ترشحی در محیط میکروسکوپی تومور می شود، تمرکز می کنیم. توسعه مهارکننده های جدید که مانع پاسخ میزبان به درمان می شود می تواند به عنوان یک استراتژی درمان برای افزایش نتایج درمان و بقا استفاده شود.