The low-frequency acoustic structure of mobbing calls differs across habitat types in three passerine families

فرضیه سازگاری صوتی پیش بینی می کند که حیوانات باید سازگار به خواص انتقال زیستگاه که در آن ارتباط برقرار کنند. اگر چه آزمایشات متعددی از فرضیه سازگاری صوتی با پرندگان انجام شده است، آزمون های بسیار زیادی با انواع مختلف آوازگیری پرنده وجود دارد. در اینجا من پیش بینی های فرضیه سازگاری صوتی را با درخواست های مبهوت کننده پرنده ای که در زیستگاههای بسته، باز و شهری در سه خانواده پرندگان گذرگاه تولید شده است، مورد آزمایش قرار دادم. همچنین برای اندازه بدن و فیلوژنی نیز کنترل شده است، زیرا این ویژگی ها بر ویژگی های صوتی آوازکاری تأثیر می گذارد. من متوجه شدم که اندازه بدن در طول زمان و اندازه گیری فرکانس ساختار آکوستیک مکالمه بسیار مهم است. فیلوژنی تغییرات آکوستیک را تنها در برخی از متغیرهای آکوستیک اندازه گیری کرد. من همچنین تنها دو اندازه گیری فرکانس پایین را در زیستگاه های مختلف یافتم. اولا، فرکانس 5٪ (اندازه گیری توزیع انرژی فرکانس پایین) بین گونه هایی دسته بندی شده به نظر می رسد که در زیستگاه هایی که عمدتا باز یا بسته هستند، متفاوت است و گونه هایی که به عنوان بسته های دارای 5٪ کمتر از گونه های طبقه بندی شده به عنوان باز شناخته می شوند. این یافته پیش بینی می کند که گونه ها در زیستگاه های بسته دارای فرکانس پایین پایین تر از گونه های موجود در زیستگاه های باز هستند. علاوه بر این، من دریافتم که گونه هایی که به عنوان شهری طبقه بندی شده اند دارای حداقل فرکانس پایین هستند. این در مخالفت مستقیم با پیش بینی فرضیه سازگاری صوتی و یافته های قبلی برای پرندگان است، جایی که گونه ها به نظر میرسد که حداقل فرکانس های پایین را به سمت بالا حرکت می دهند، که احتمالا از سر و صدا با سر و صدای انسانیت جلوگیری می شود. برای تایید این یافته، من همچنین فرکانس کم با استفاده از طیف توان با آستانه دامنه (یعنی روش آستانه) را اندازه گیری کردم و نتیجه مشابه را تایید کرد: گونه هایی که به عنوان شهر شهری دارای حداقل فرکانس پایین تر از گونه های طبقه بندی شده به عنوان باز یا بسته بودند.