Quiet threats: soft song as an aggressive signal in birds

تئوری نشان می دهد که سیگنال های تهاجمی باید با ارزش باشند اگر بتوانند قابل اطمینان باشند. تحقیقات اخیر در پرندگان نشان داده است که در بسیاری از گونه ها، بهترین پیش بینی کننده های حمله قریب الوقوع سیگنال های آوازی کم، آهنگ های نرم و یا تماس های نرم، که به نظر می رسد ارزان برای تولید و آسان به تقلب است. این مشاهدات منجر به دو سوال مرتبط اما جداگانه می شود: (1) چرا از سیگنال های کم دامنه برای ارتباط تهاجمی استفاده می کنید و (2) چه قابلیت اطمینان سیگنال های نرم از تجاوز را حفظ می کند؟ ما پاسخ بالقوه به هر دو سؤال را بررسی می کنیم و شواهد مربوط به هر یک را ارائه می دهیم. در حالی که بعضی از فرضیه ها منطقی است، دیگران دارای نقص منطقی هستند و اکثر فرضیه ها هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته اند. یک استثناء فرضیه ای است که قابلیت اطمینان سیگنال های نرم افزاری از تهاجم به وسیلۀ تلافی گیرنده حفظ شده است که توسط شواهد تجربی در گونه های مختلف پشتیبانی می شود. ما بر ضرورت تحقیق بیشتر تاکید میکنیم، به ویژه برای پاسخ به سوال اینکه چرا آهنگ نرم نرم است و مسیرهای تحقیقاتی آینده را مشخص می کند.