The sun compass revisited

به نظر می رسد بسیاری از حیوانات و پرندگان به طور خاص از اطلاعات خورشید در قالب یک قطب خورشید خورشیدی با جبران زمان استفاده می کنند و جهت گیری پیش بینی شده با تغییرات ساعت به عنوان آزمایش لاکتوم به شمار می رود. ما پیشنهاد می کنیم که این پارادایم، تعدادی از شیوه های دیگر را که اطلاعات مربوط به خورشید در گرایش های حیوانی مهم است، پنهان می کند. ما بین استفاده شناخته شده از آزیموت خورشید به منظور ارائه موقعیت مطلق جغرافیایی (مکانیزم قطب نما) و استفاده از آن برای تشخیص تغییرات در عنوان (مکانیزم نشانگر عنوان) تعریف می شود. درست مانند هواپیما، این دو نوع اطلاعات ممکن است توسط مکانیسم های جداگانه ارائه شده و برای عملکردهای مختلف، به عنوان مثال برای ناوبری در مقابل فرمان استفاده شود. ما همچنین استدلال می کنیم که اگر چه یک قطب نما خورشیدی باید به خاطر زمان حرکت روزانه آفتاب به حساب آورده شود، اما نیازی به پرداخت جبران کامل نیست. این به این دلیل است که حیوانات همچنین ممکن است از اطلاعات وابسته به زمان خورشیدی در یک زمان وابسته به طور وابسته و به همین ترتیب محدود استفاده کنند. علاوه بر این، ما نشان می دهیم که شاخص نشانگر خورشیدی، زمانی که در مقیاس کافی کوتاه استفاده می شود، نیازی به پرداخت جبران در زمان نیاز ندارد. در نهایت، ما پیشنهاد می کنیم که نشانه های حاصل از خورشید، مانند سایه ها، همچنین می توانند در ناوبری در راه هایی قرار بگیرند که به صراحت بر روی موقعیت قرار دارند و بنابراین به طور دقیق با قطب ارتباطی ندارند. این می تواند شامل هدایت جهت نشانه ها باشد یا به عنوان نشانه های وابسته به زمان که در تشخیص مکان دخیل هستند عمل کند. ما نتیجه می گیریم که آزمایشات تغییر شان ساعت نه تنها ضروری و نه کافی نیست تا شناسایی وقوع هر گونه استفاده قابل تصور از اطلاعات خورشیدی در جهت گیری حیوانات، به طوری که یک پاسخ قابل پیش بینی به تغییر ساعت نمی بایست به عنوان آزمایش اسیدی استفاده از اطلاعات خورشیدی در نظر گرفته شود جهت یابی.