Olive baboons, Papio anubis, adjust their visual and auditory intentional gestures to the visual attention of others

گرچه ارتباطات ژست غیر انسانی اغلب به عنوان مقدمه احتمالی زبان انسان مطرح می شود، ویژگی های عملی در این سیستم ارتباطی هنوز کامل نشده است. به طور خاص، در مورد ماهیت عمدی سیگنالینگ ژست میمون و درک اجتماعی مرتبط شناخته شده است. ما بررسی کردیم که آیا بابون های زیتون می توانند (1) حرکات درخواستی خود را به توجه بصری آزمایشگر با تأکید ویژه بر وضعیت چشم (باز در مقابل بسته) و (2) انعطاف پذیری حرکات مبتنی بر بصری و شنوایی را برای تفسیر آنها ارتباط به عنوان تابع از اینکه آزمایشگر می تواند آنها را ببینید یا نه. با استفاده از یک پارادایم درخواست کننده غذا، ما میمون ها را دیدیم که می توانستند حرکات درخواستی مبتنی بر بصری یا شنوایی را برای مطابقت با توجه بصری آزمایشی مطابقت دهند. مهم این است که زمانی که انسان به صورت بصری حضور نیافت، حرکات بصری را تا حدودی خاموش می کردند، اما حرکات بیشتری را جلب کردند. این، به نظر ما، اولین گزارش از میمون است که در حال توسعه سیگنال های توجه به منظور جبران تبادل ارتباط است. ارتباط ژستی نیز با جابجایی چشم بین چهره آزمایشی و غذا، به ویژه هنگامی که انسان به صورت بصری حضور داشت، حمایت شد. این یافته ها شواهدی را ارائه می دهد که بابون های زیتون، چشم انداز چشم را در توجه های دیگران درک می کنند و عمدی از حرکات درخواستی استفاده می کنند. آنها تأکید می کنند که میمونهای قدیمی دنیای موسیقی را هنگامی که گیرنده بصری نیست، به ارتباط صوتی منتقل می کند. در مقایسه با نوزادان بشر و میمون های بزرگ، این ارتباط صوتی کاملا ژستی و نه صدایی است.