Interval estimation of the overall treatment effect in a meta-analysis of a few small studies with zero events

هنگامی که یک متا آنالیز شامل چند آزمایش کوچک است که گزارش صفر را نشان می دهد، حسابداری ناهمگنی در برآورد (بازه) اثر کلی به چالش کشیده می شود. به طور معمول، روشهای متاآنالیز را برای پیشبرد تعریف می کنیم. در عمل، داده ها محدودیت هایی را ایجاد می کنند که منجر به انحراف از تجزیه و تحلیل پیش برنامه ریزی شده است، مانند حضور صفر در حداقل یک بازوی مطالعه. هدف ما بررسی رفتار برآوردگرهای ناهمگونی در برآورد اثر کلی در سطوح مختلف نقاط ضعف حوادث است. ما یک مطالعه شبیه سازی انجام دادیم که شامل دو ارزیابی است. ما مقایسهای کلی برآوردگرها بدون شمول در تعداد سلولهای صفر مشاهده شده و یک مورد دیگر را با تهویه به تعداد سلولهای مشاهده شده مشاهده کردیم. برآوردگرانی که به اندازه کافی قوی عمل می کردند زمانی که (فاصله) برآورد اثر درمان کلی در طیف وسیعی از فرض های ناهمگونی سیدیک جانکمن، هارتونگ مکامبی و بهبود پل ماندل بود. عملکرد نسبی برآوردگرها بین ایجاد یک پیش تعیین شده یا انتخاب داده محور تفاوت چندانی نداشت. تحقیقات ما تایید کرد که ناهمگونی در چنین تنظیماتی قابل اعتماد نیست. برآوردگرانی که عملکردشان به شدت بر روی وجود ناهمگونی بستگی دارد باید اجتناب شود. انتخاب برآوردگر نیازی به بستن سلولهای صفر یا صفر ندارد.