Measuring differential treatment benefit across marker specific subgroups: The choice of outcome scale

مطالعات بالینی و اپیدمیولوژیک درمان های ضد سرطان به طور فزاینده ای برای شناسایی بیومارکرهای پیش بینی شده برای به دست آوردن بینش در تنوع در مزایای درمان. برای زمان به نقطه انتهایی رویداد، یک زیست سنجی پیش بینی معمولا با استفاده از تعامل بین نشانگر زیستی و درمان در یک مدل خطرات متناسب ارزیابی می شود. تعاملات متناقض خلاصه نتایج هستند و به انتخاب مقیاس نتیجه بستگی دارد. در این مقاله تناقضات متقابل تحت سه مقیاس را بررسی می کنیم - لگاریتم طبیعی نسبت خطر، لگاریتم طبیعی احتمال احتمالی و احتمال زنده ماندن در یک زمان مشخص شده. ما نشان می دهیم که ما می توانیم یک برهمکنش غیر صفر در بقا یا لگاریتم مقادیر احتمال زنده ماندن داشته باشیم حتی زمانی که هیچ تعامل در لگاریتم مقیاس نسبت خطر وجود ندارد. از آنجا که احتمال احتباس بقای تفکر بالینی مفیدی است و برای بیماران نسبت به نسبت خطر نسبت به خطرات ساده تر است، توصیه می شود که یک شاخص زیست شناسی پیش بینی شده با استفاده از احتمالات بقا را مورد ارزیابی قرار دهیم. ما یک تصویر تجربی از سه مقیاس تعامل برای ارزیابی یک نشانگر زیستی پیش بینی را با استفاده از داده های بازسازی شده از مطالعه منتشر شده ملانوما ارائه می دهیم.