A proposal for early and personalized treatment of diabetic retinopathy based on clinical pathophysiology and molecular phenotyping

این مقاله روشی جدید برای پیشگیری و درمان رتینوپاتی دیابتی زودرس را پیش از این که به طور چشمگیری آسیب ببیند، ارائه می دهد. این رویکرد شامل دو مرحله عمده است. اولین گام این است که مکانیسم اختلال بینایی را درک کنیم و رتینوپاتی دیابتی را بر اساس سازگاری های پاتوفیزیولوژیک طبقه بندی کنیم، نه از وجود ضایعات پاتولوژیک پیشرفته، که در کنوانسیون های بالینی کنونی تعریف شده است. گام دوم این است که تشخیص مولکولی بیمار از رتینوپاتی دیابتی را به طوری که بیماران را می توان با توجه به خصوصیات فردی خود، فرایند مشابه با تشخیص فرد و درمان بیماران سرطانی، مورد بررسی قرار داد. این مرحله با تجزیه پروتئومیک مایع شیشه ای نشان داده شده است که شواهدی از دژنراسیون و التهاب نوروپروتئین و همچنین تکثیر عروقی را نشان می دهد. با هم، این مراحل ممکن است منجر به بهبود روش برای حفظ بینایی در تعداد روزافزون بیماران مبتلا به دیابت در سراسر جهان شود.