More symmetrical gait after split-belt treadmill walking does not modify dynamic and postural balance in individuals post-stroke

گام خود به خودی اغلب نامتقارن در افراد پس از سکته مغزی است، به رغم توانایی آنها بر تقاضای تقریبا یکنواخت. با توجه به نقص سنسور حرکتی در اندام تحتانی، این راه رفتن نامتقارن ممکن است باعث حفظ تعادل در تعادل شود. ما از یک پروتکل پیادهروی کمربند استفاده کردیم تا تغییر نامعلوم راه رفتن را تغییر دهیم و تأثیرات آن بر تعادل پویا و موقعیتی تعیین کنیم. بیست نفر پس از سکته مغزی به یک تردمیل تسمه ای تقسیم شدند. در دو دوره جداگانه، اثرات پیاده روی با پایه غیرقابل پیدایش، و سپس پایه یک، بر کمربند سریع تر در برابر تقارن و تعادل فضایی-زمانی، قبل و بعد از این دوره های متلاشی شده مقایسه شد. داده های کینماتیک و جنبشی با استفاده از یک سیستم تحلیل حرکت و یک تردمیل مجهز به منظور تعیین نسبت تقارن پارامترهای فضایی و زمانی و تعادل پویا و موقعیتی جمع آوری شد. تعادل، که توسط مفاهیم نیروهای تثبیت کننده و بی ثبات کننده محاسبه می شد، قبل و بعد از پیاده شدن از کمربند تقسیم بندی شده برای زیر گروه های شرکت کنندگان که تقارن آنها را بهبود بخشید و بدتر شد. طرف در کمربند آهسته در حال حرکت پیاده روی کمربند، اما تغییر در عدم تقارن، تعادل را تحت تاثیر قرار می دهد. مشکل در حفظ تعادل در طول مرحله ایستاده از پا که در کمربند آهسته بود و پایین تر در طرف مقابل بعد از پیاده روی کمربند، بیشتر به این دلیل که مرکز فشار نزدیک (مشکل بالاتر) و یا بیشتر (مشکل کمتر) از حد پایه حمایت، به ترتیب. تغییرات در پارامترهای فضایی زمانی ممکن است بدون تغییر اضافی تعادل در طول پس از سکته راه رفتن جستجو شود.