Patellofemoral arthritis treated with resurfacing implant: Clinical outcome and complications at a minimum two-year follow-up

تزریق پاتلوفومورال برای درمان آرتریت پاتلوفومورال جدا شده یک روش موثر و ایمن با رضایت بالایی از بیماران بود. هیچ کمبود ایمپلنت مکانیکی در حداقل دو سال پیگیری مشاهده نشد. این طراحی ایمپلنت به نظر می رسد جایگزینی برای پروتزهای پاتلوفومورال سنتی است. ضایعات استئوخاندار همراه، پوسیدگی پاتلوفمورال یا مالتارکاسیون پاتلاار ممکن است فاکتورهای پیش آگهی ضعیف برای این نوع ایمپلنت باشد.