Resting-state Abnormalities in Heroin-dependent Individuals

اعتیاد به مواد مخدر یک مشکل عمده بهداشتی در سراسر جهان است. مطالعات جدید نشان داده شده در زمینه نوری، به ساز و کارهای زیربنایی اعتیاد به مواد مخدر و همچنین عواقب آن به مغز انسان منجر شده است. بیشترین آسیب پذیری و وابستگی به هروئین، مناطق مغزی گزارش شده است که مناطق خاصی از قبیل پیش فونتال، پاریتال، اکسیپیتال و مناطق زمانی، و همچنین بعضی مناطق زیر کرتیک هستند. مناطق مغزی درگیر معمولا با پاداش، انگیزه / رانندگی، حافظه / یادگیری، مهار و کنترل عاطفی ارتباط دارند و به نظر می رسد مدارهایی را ایجاد کنند که با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. بنابراین، همراه با مطالعات نوروفیزیک، پیشرفت های اخیر در پویایی وضعیت استراحت ممکن است به بررسی بیشتر بر پیچیدگی چند لایه اعتیاد کمک کند. در دستنوشته فعلی، ما جامع ترین یافته های نوروزی در حالت استراحت را که به سه گروه همپوشانی و درونی مرتبط مرتبط هستند، بررسی و بحث می کنیم: تغییرات قابلیت ارتباطی، نقص ساختاری و ویژگی های توپولوژیکی غیر طبیعی. علاوه بر این، ویژگی های رفتاری افراد معتاد کننده هروئین و نیز محدودیت های موجود در حال حاضر در دسترس است. در نهایت، با نیاز به درمان معاصر، رویکرد درمانی چندملیتی با استفاده از روش های درمان کلاسیک همراه با نورو تکنولوژی های فعلی، مانند نوروفیدبک و بازی های ویدئویی مبتنی بر هدف پیشنهاد شده است.