Revealing the role of livelihood assets in livelihood strategies: Towards enhancing conservation and livelihood development in the Hara Biosphere Reserve, Iran

معیشت در مناطق روستایی ایران، همانطور که در سایر نقاط جهان در حال توسعه است، به شدت در برداشت از منابع زیست محیطی، منجر به تخریب شدید محیط زیست می شود. برای مطالعه راه حل های احتمالی، این مطالعه از چارچوب مفهومی معیشت پایداری و مدل لوجیت چندجملهای استفاده می کند. این نشان می دهد که عوامل درون خانوادگی در هر راهبرد معیشتی که به طور قابل توجهی در طراحی معیشت و برنامه های توسعه اجتماعی و اقتصادی کمک می کند. چنین عوامل تقاضای منابع زیست محیطی را کاهش می دهد و به همین دلیل تضعیف می شود. با استفاده از تجزیه و تحلیل خوشه ای دو مرحله ای با هفت شاخص مرتبط با فعالیت های معیشتی خانوارها، سه راهبرد معیشتی شناسایی شد، از جمله راهبردهای تجاری، مخلوط و ماهیگیری / دامداری. دارایی های معیشتی که شامل دارایی های انسانی، فیزیکی، اجتماعی، طبیعی و مالی هستند، به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته می شوند، در حالی که استراتیژی های معیشتی خانوار متغیرهای مستقل هستند. داده ها با استفاده از روش های کیفی و کمی، از جمله نظرسنجی های خانوار، مشاهدات مستقیم و مصاحبه های بدون ساختار با خبرگان و مدیران محلی جمع آوری شد. نتایج نشان می دهد که تقویت دارایی های مالی، اجتماعی و انسانی، تصویب استراتژی های تجاری و مخلوط را تسهیل می کند، در حالیکه دارایی های فیزیکی تمایل به راهبرد ماهیانه / دامداری را افزایش داده اند. افزون بر این، اگر چه دارایی های مالی مهم ترین ابزار برای تسهیل تصویب استراتژی های غیر محیطی هستند، افزایش دسترسی مجرمان محیط زیست به منابع مالی تنها بدون بهبود دارایی های انسانی و اجتماعی آنها ممکن است منجر به افزایش تلاش های برداشت شده شود. بنابراین، مطالعه به این نتیجه می رسد که مداخلات به منظور ارتقای هر دو حفاظت و معیشت باید دارایی های انسانی، اجتماعی و مالی مصرف کنندگان منابع را بهبود بخشد تا از اتخاذ استراتژی های کمتر محرمانه و سودمند محروم شوند.