Use of cameras for monitoring visibility impairment

دوربین های وب و دوربین های خودکار، دوربین های عکاسی به طور منظم در بسیاری از پارک های ملی ایالات متحده و دیگر زمین های فدرال در سال 1988 به اجرا در آمد، با هدف کلی ملاقات نیازهای تفسیری در سیستم زمین های عمومی و ارتباط اثرات غلیظ در مناظر منظره به عمومی مردم، سیاست گذاران و دانشمندان. علاوه بر این، مطلوب است که اطلاعات کوانتیزیکی را از این تصاویر استخراج کنیم تا نشان دهد که چگونه شرایط دید در طول زمان و فضا تغییر می کند و بیشتر منعکس کننده اثرات مه در یک صحنه، در قالب انقراض جوی، مستقل از تغییر شرایط نور به دلیل زمان از روز، سال، یا پوشش ابر. مطالعات بسیاری نشان داده اند که بین شاخص های تصویر و محدوده بصری یا انقراض در مناطق شهری نشان داده شده است که دید به طور قابل توجهی کاهش می یابد و صحنه هایی که خاکستری و رنگی دارند ندارند. در شرایط نسبتا تمیز و روشن جو، ابرها و شرایط روشنایی گاهی اوقات ممکن است زمینه شفافیت تصویر را تا حد زیادی یا بیشتر از اثرات ریزه تاثیر می گذارد. علاوه بر این، طی چندین سال، دوربین ها چندین بار جایگزین شده اند، زیرا تکنولوژی بهبود یافته یا سیستم های قدیمی تر از آن استفاده شده است، بنابراین تراکم پیکسل تصویر دوربین به طور چشمگیری تغییر کرده است. نشان داده شده است که اپراتورهای شیب حساسیت نسبت به وضوح تصویر بسیار حساس هستند در حالی که شاخص های کنتراست خاموش نیستند. علاوه بر این، محاسبه میانگین زمانی و زمان روز برای ایجاد روابط کمی بین انقراض اتمسفر و شاخص های کنتراست، حتی زمانی که وضوح تصویر در طول زمان تغییر می کند، اجازه می دهد. میانگین به طور موقت به طور موثر تغییرات شاخص های دید را در ارتباط با تغییر پوشش ابر و شرایط آب و هوایی را حذف می کند و تغییرات در شرایط نوردهی ناشی از تأثیر زاویه های خورشیدی، با محدود کردن میانگین به تنها زمان خاصی از روز، جبران می شود.