Indirect reciprocity with negative assortment and limited information can promote cooperation

همکاری در سیستم های بیولوژیکی و اجتماعی همه جا وجود دارد، هرچند که رفتار تعاونی اغلب پر هزینه و در معرض خطر استثمار توسط متقاضیان است. مطالعات متعدد نشان داده است که متقابل غیر مستقیم، به موجب آن برخی از اعضای گروه رفتار رفتار همسالان خود را می یابند و از این اطلاعات برای تبعیض علیه عوامل غیر فعال در آینده استفاده می کنند، می توانند رفتارهای طرفدار اجتماعی را افزایش دهند. برخی مطالعات نشان داده اند که تمایلات متقابل در تعامل بین انواع مختلف عوامل (تعیین کننده تعامل) می تواند اثربخشی متقابل غیرمستقیم را افزایش دهد. با این وجود، هیچ مطالعهای قبلی در مورد رفتارهای مختلف عوامل (انتخاب اطلاعات) در نظر نگرفته است. علاوه بر این، بیشتر مطالعات قبلی فرض شده است که تبعیض کنندگان اطلاعات کاملی در مورد دیگران دارند و هیچ هزینه ای برای جمع آوری و ذخیره سازی این اطلاعات ندارند. در اینجا ما (1) هر دو دسته بندی تعامل و مجموعه اطلاعات را در نظر می گیریم، (2) فرض کنیم تبعیضگران اطلاعات محدودی در مورد دیگران دارند و (3) هزینه های جمع آوری و ذخیره اطلاعات را معرفی می کنند تا بدانند چگونه توانایی تبعیض کنندگان برای ایجاد ثبات در همکاری توسط این مراحل به سمت افزایش واقع گرایی آسیب دیده است. ما یافته های زیر را گزارش می کنیم. اول، همکاری می تواند زمانی ادامه یابد که عوامل با ترتیب با عاملان انواع دیگر ارتباط برقرار می کنند یا زمانی که تبعیض کنندگان به ترجیح از سایر تبعیض کنندگان پی برده اند، حتی زمانی که اطلاعات محدودی دارند. دوم، بر خلاف شهود، افزایش میزان اطلاعاتی که در اختیار تبعیض کنندگان قرار میگیرد، می تواند باعث تخریب بیشتر شود. سوم، معرفی هزینه جمعآوری و ذخیره اطلاعات، تبعیضگران را برای تثبیت همکاری دشوارتر میسازد. مطالعه ما یکی از تنها چند مطالعاتی است که تا به امروز نشان داده است که نحوه تعامل منفی تعاملات می تواند همکاری را افزایش دهد و شرایطی را که می دانیم که همکاری می تواند حفظ شود گسترش می دهد.